Dag 13

Gisteravond zijn we nog even wezen stappen in Graaff Reinet. De wekker roept echter alweer om 05:45 voor een kleine excursie naar the Camdeboo en The Valley Of Desolation.

Om de een of andere reden hebben we op onze safari dagen nog niet echt geluk met het weer, en nu vandaag Addo Elephant op het programma staat is dat opnieuw het geval. Om een bui te ontwijken besluiten we de excursie en het ontbijt om te wisselen, maar ook een uur later regent het nog. Het ontbijt was wel heel goed verzorgd.

Vandaag is het eerste moment dat het ook echt balen is dat het weer wat minder is want de trip naar de Valley of Desolation is wel echt mooier zonder mist (blijkt als we onze foto’s met die van Google vergelijken).

We zien nog wel wat struisvogels op de weg terug van dichtbij als doekje voor het bloeden.

Inmiddels zijn we ook redelijk rond voor ons programma in Kaapstad. Onder meer Paragliden op vrijdag de 13e klinkt als een goed plan🪂. Voor wat het bungeejumpen een paar dagen eerder betreft vechten FOMO en hoogtevrees nog om voorrang.

Rond 14 uur arriveren we in het Addo Elephant park. We gaan eerst ff eten en beginnen daarna aan onze Safari.

Ik had al een heel verhaal getypt over dat de oogst dit keer tegenviel maar op de valreep worden we gered door een hele kudde olifanten , we zien ze zelfs met elkaar spelen/stoeien. Direct daarna speelt ongeveer hetzelfde tafereel zich nog een keer af met bizons.

Helaas valt direct nadat we het park verlaten de noodoplossing voor de schade aan de waterton onder de truck weer uit elkaar maar Hendrik, erik en ik zijn inmiddels op elkaar ingespeeld en maken een recordpitstop om het te fixen.

De volgende tegenvaller is serieuzer, door de vertraging met de truck moeten we in het donker terugrijden en door de regen is het 1 grote modderpoel. Ergens halverwege de route lopen we helemaal vast. We proberen eerst met drukken de bus weer aan de gang te krijgen maar er is geen beginnen aan. De plek is ook niet ideaal want als het donker wordt worden we door mensen van de campsite begeleid met zaklampen 🔦 die continu om ons heen schijnen om zeker te weten dat er geen grote katten in de buurt zijn, en dan slapen we ook nog in tentjes vanavond.

Uiteindelijk pendelen we met 4x4s van de truck naar de campsite, met steeds wat matjes, tenten en andere bagage. Rond 12 uur gaan we slapen, in de hoop dat we morgen de bus snel weg krijgen en het programma kunnen hervatten.

Dag 14

Uiteindelijk heb ik prima geslapen na ons avontuur en na nog wat hulp van de lokale boer met de trekker kunnen we vertrekken richting het meer adrenaline verhogende deel van de reis. Via Port Elizabeth (een vrij grimmig ogende havenstad) gaan we naar Tsitsikamma NP. We hebben een schitterend plekje toegewezen gekregen in een prima lodge.

Direct na het inchecken gaan we voor een rondje ziplinen in het park. Het is een prima activiteit maar niet te vergelijken met canopy lines in bijvoorbeeld Costa Rica. Ik beschouw het zelf maar als een warming up voor morgen want heb toch besloten wel mee te doen met de bungee jump. Na het ziplinen stoppen we voor een korte stop bij een barretje en daarna gaan we bbqen.

Dag 15

Blaukrans bungee day! Onder het motto dat je altijd meer spijt hebt van de dingen die je niet hebt gedaan dan de dingen die je wel doet, hebben we dus toch maar geboekt voor de Blaukrans bungee, maar hij kijkt me wel een beetje aan. Gelukkig kunnen we in de ochtend nog eerst even genieten van een mooie hike.

We hiken een kleine 6 km langs stijle kliffen langs de indische oceaan. Het uitzicht en het geluid van stukslaande golven is fantastisch. Een blik langs de kustlijn doet denken aan een shot uit jurassic park. Echt een aanrader! Het eindpunt is een waterval de oceaan in.

We lopen ook nog even de andere kant op, waar we over een hangbrug over de indische oceaan kunnen lopen.

Daarna is het toch echt tijd om te gaan bungeejumpen, wat een geweldige ervaring hier op de Blaukrans bridge. De vrije val is 217 meter en het uitzicht is geweldig, al heb ik op de momenten voor de sprong geprobeerd niet teveel in het diepe te kijken. Het schijnt de hoogste bungee van een brug te zijn in de wereld. We worden met een zipline naar de springplek gebracht en ik mag als eerst. Op het moment vlak voor de sprong is er toch wel angst maar die veranderd in adrenaline en euforie direct nadat ik de rand over ben, echt een leuke ervaring.